مطلع ايمان

هوالحق
ترک عادت موجب مرض نیست!
یکی از بحران­هایی که امروز تمام مردم ما را تهدید می­ کند، بحران خانوادگی هست.
این اختلافاتی که بین زن و شوهرها در خانواده اتفاق می­ افتد، انسان را از شغل و کار و درس و زندگی­ اش می­ اندازد.
کم زندگی­هایی را پیدا می­کنید که این مشکلات را نداشته باشد.
این بحران­ها ریشه­ های مختلفی می­تواند داشته باشد؛ یکی از آنها این است که خانم­ها یا آقایان عادت­های خاصی دارند.
مثلا:
در منزل لباسی را می پوشند که همسرشان دوست ندارد؛ می گویند این طور عادت دارم و راحت ترم!
یا هنگام غذا خوردن ملچ مولوچ(!) می­ کنند.
یا اینکه وقتی مرد به خانه برمی­ گردد و همسرش از او می­ خواهد که استحمام کند، او می­ گوید حوصله ندارم و… .
انسان باید همت داشته باشد که عادت­ها بد را کنار بگذارد. عزم جدی بکنیم و عادت­های بد را کنار بگذاریم.

داستانک:

می‌گویند یکی از علما عادت به دخانیات داشت، سیگار یا چپق یا هر چه آن زمان بود، توتون و تنباکو می‌کشید. (در گذشته که از نظر پزشکی مضر بودن این ها شناخته نشده بود، این چیزها بین مردم معمول بود)
ایشان پیر شده و بود بیمار؛ پزشک آمد و ایشان را معاینه کرد و گفت: این کار برای شما ضرر دارد.
آن عالم به پزشک گفت: یک مرتبۀ دیگر بفرمایید، چه؟
گفت: آقا استفاده دخانیات برای شما ضرر مهمی دارد.
خود او مجتهد بود می‌دانست چیزی که برای انسان ضرر دارد حرام است.
همان لحظه آن عالم گفت: همه را جمع کنید ببرید.
به این می‌گویند همّت عالی. 40 سال، 50 سال به توتون عادت پیدا کرده، یک مرتبه همین که می‌گویند: ضرر دارد کنار میگذارد.
من می‌خواهم به عزیزانی که خدای ناکرده دچار اعتیاد و عادت های اینگونه هستند بگویم: نگویید نمی‌شود، فایده ندارد، خیر واقعا امکان دارد.

[کلیدهای زندگی، معارف قرآنی روایی، ناصر رفیعی، ص 140]